Van magneetbaan naar wedstrijdbaan: zes jaar Sidetrack Slotracing Soesterberg

In dit artikel een terugblik op alweer zes jaar Sidetrack Slotracing. Het begon ooit met een simpel racebaantje.

Ieder van ons heeft ooit wel eens plat op zijn buik voor de kachel zijn eerste racebaantje gelegd. Faller, Fleischman of Carrera. Naar mate je wat ouder wordt verdwijnt dat spul in de kast om daar ooit weer eens uit te komen. Het zal 2006 zijn geweest dat ik, aangestoken door René, een Nincobaan kocht met twee BMW M3’s. Binnen no time begon dit al aardig uit de klauwen te lopen en had ik ineens  15 auto’s.

De Slotraceshop in Putten en de SLN beurzen waren de ideale vindplaatsen. Omdat René nog veel meer baanstukken had en ik inmiddels ook, kwam het idee om eens een keer een hele grote Nincobaan neer te leggen. Maar waar? Natuurlijk…..in onze kantine! 31 mei 2008 was de allereerste keer in onze rijke traditie van racen, lekker eten en sleutelen. 

Vanaf dat moment werd er gemiddeld vijf keer per jaar een grote baan gelegd met steeds weer een andere lay-out. De eerste paar keren was het nog tweebaans met magneet auto’s en heel veel kinderen…. Op 22 november 2008 werd de eerste vierbaans gelegd (Monza), met curbstones en vangrail! Al een hele verbetering en het ging ook al stukken sneller. Maar nog steeds met magneet! “Die moet je er gewoon uithalen, dan wordt het racen nog leuker”, zei Klaas Bos van de Slotraceshop. En hij had gelijk. Het ging nog sneller, maar nu moest je rechtervinger nog meer getraind worden. En dat lukt met die standaard Ninco 55 ohms regelaartjes niet echt, dus gingen we op zoek naar het betere spul. Dat werden dus Parma regelaars.

Ook de baas kwam een keer kijken en de volgende keer kwam die prompt, inclusief zoonlief, met een paar nieuwe auto’s meerijden. De oom van René was ook nieuwsgierig en was onmiddellijk besmet met het racevirus. Ruud kwam de volgende keer ook met nieuwe auto’s en een …regelaar. Inmiddels hadden we een nieuwe collega, Dennis, die dat gepruts met autootjes ook wel aardig vond. Kortom, nummer 4 had zich gemeld bij de club. Ook collega Ton vond die verschillende auto’s vooral mooi om te zien en sloot zich bij ons aan. Zie hier clublid nummer 5 

Wat in het begin nog amateuristisch ging, begon inmiddels al aardig trekjes van een clubje te vertonen. Wat wordt de baanlay-out, wat voor regelaar met welke weerstanden, wat voor motoren, welke autoklassen, tijdmeting, baanspanning, noem maar op…. In goed onderling overleg zijn al deze zaken besproken en vastgelegd, zodat we nu nog steeds op een baan rijden van wedstrijdformaat. Zoals gezegd, een keer of 5 à 6 per jaar zijn we de hele zaterdag druk met onze gezamenlijke hobby. Inmiddels heeft René een heuse blog gemaakt waarin allerlei informatie en verslagen worden vermeld. Niet alleen van onze racebaan, maar ook van interessante bezoekjes aan circuits of beurzen. 

Ook aan de outfit is gedacht en is er een heus clubshirt in de maak. De blauwe prototypes worden inmiddels al gedragen. Een belangrijk onderdeel van onze clubdagen is het gezamenlijke eten tussen de middag, ook wel bekend onder de naam “snavelen”.

Ouderwets frites frituren, loempiaatje o.i.d., sausje erop en gaan… met een lekker muziekje erbij! 

Sinds afgelopen zomer hebben we ook een heuse oefenbaan op zolder!! Tweebaans Ninco met tijdmeting, verlichting en hoogteverschillen. Nu staan we in de middagpauze soms te knijpen om de snelste tijden. Ook leuk om ’s avonds op te rijden, licht uit en koplampen aan…..

Al met al toch een behoorlijke evolutie deze afgelopen zes jaren. Wat ik al zei: het lijkt bijna een echte slotraceclub. Dat maakt dat je soms keuzes moet maken. Zoals het feit dat we geen kleine kinderen meer willen toelaten. Het wordt gewoon te druk om de baan; sorry papa’s! Ook bezoekers zijn van harte welkom, maar graag in overleg. Het komt wel eens voor dat we met veel te veel mensen in de kantine staan. Vandaar dat we bezoekers ‘s middags ontvangen. Wat de toekomst nog meer gaat brengen? We zien het wel. Hopelijk kunnen we de kantine blijven gebruiken. Aan ons zal het niet liggen, we zijn nog steeds behoorlijk besmet met het slotracevirus!

Ron.