Een aantal dagen na mijn race avontuur bij Slotracing Friesland, werd ik opgebeld door Jacqueline.
Heb jij misschien zin om mee te doen aan een 9 uurs race op zondag 2 februari?? Tja, dat kwam nogal onverwacht die vraag. Gelukkig hoefde ik niet lang na te denken, want een endurance race had ik al een lange tijd op mijn to do lijstje staan.
Afgelopen zondag was het dan zover. Om 6 uur 's ochtends vertrok ik vanuit mijn woonplaats richting Hans Licher, met wie ik verder mee zou rijden naar Witmarsum. Toen ik daar rond 6.30 uur aankwam, was het even schrikken........in huize Licher was alles nog donker. Shit, was ik nu in de war??? Dan maar eventjes wachten in de auto en na 10 minuten voorzichtig even kijken of er al leven in de tent was in huize Licher. Gelukkig....er brandde licht. IT GIET OAN!!! Hans had zich verslapen, maar was gelukkig toch nog redelijk op tijd wakker geschrokken. Iets later dan gepland gingen we dan toch op pad.
Om 8.15 uur stapten we bij Guus en Jacqueline in de winkel. Het was al aardig vol. Er zouden 4 teams rijden met elk drie rijders. Ik zat in team 4, samen met Ronnie en Sander, twee voor mij totaal onbekende slotracers. Dat mag de pret echter niet drukken op zo'n dag. Rond 9.30 uur (een half uur later dan gepland) begonnen de eerste races.
Iedereen reed een stint van 45 minuten en daarna was het volgende teamlid aan de beurt op dezelfde baan, totdat het hele team gereden heeft. Wij begonnen op baan 3 en Ronnie mocht als eerste van ons team rijden met de door hun uitgekozen NSR P68.
Een lastige auto zou later blijken. Waarschijnlijk was dit het vrouwtjesmodel, want ze schudde aardig met haar achterste. Na 45 minuten had Ronnie 231 ronden gereden. Sander mocht als tweede rijder van ons team aantreden. Ook hij had aardig wat problemen met het weggedrag van de P68, maar wist toch na 45 minuten 223 ronden er uit te persen. En toen....mijn debuut in de endurance racerij. Gewaarschuwd door mijn teamgenoten, begon ik heel rustig mijn rondjes te rijden. Er stond niets op het spel voor mij, dus ik kon mooi de baan verkennen en de auto proberen te leren begrijpen. Ik kan je vertellen dat de P68 van NSR niet op mijn wenslijstje komt te staan. Toen de tijd was verstreken had ik slechts 217 rondjes gereden, het minst van allemaal. Maar hé, what the F*CK, ik vond het fantastisch en keek uit naar de volgende stint. Ronnie en Sander besloten om van auto te wisselen en er werd een Ford MK IV van stal gehaald.
De gekleurde NSR banden werden verwisseld en Ronnie mocht aan zijn tweede stint beginnen op baan 4.
De snelheid en het gedrag van deze auto was vele malen beter dan zijn voorganger. Ronnie reed 240 rondjes, Sander 231, en ik 230 rondjes. Ondertussen was het team van Kevin, Eddy & John druk bezig de concurrentie van de baan te vegen met hun witte MK IV. De teamgenoten Hans en Guus hadden hun eigen onderlinge strijd, want de oudjes deden niet voor elkaar onder gedurende de hele wedstrijd. De sfeer was heel gemoedelijk: geen geschreeuw of gezeur als iemand een ander van de baan reed; een excuus was al voldoende. En zo hoort het ook. Tenslotte ging het nergens om en was dit slechts een goede training voor het
WRE in Italië.
Als laatste reed ons team op baan 2 en ik vond dit een heerlijke baan om op te rijden. Ronnie reed 229 ronden, Sander 235, en ik 227 rondjes. De laatste stint werd helaas geschrapt, want anders zou het te laat worden voor een aantal deelnemers. Al met al was het een behoorlijke uitdaging voor mij, want ik had nog nooit zoveel tijd achter elkaar gereden op een baan. Het feit dat deze baan redelijk nieuw was voor mij, was ook niet bepaald in mijn voordeel. Echter, ik zou het zo weer doen! Guus en Jacqueline hebben weer een fantastisch evenement georganiseerd. Super gedaan!!
Na afloop zijn we nog even aan de overkant een hapje gaan eten met een aantal mensen en daarna gingen we weer op huis aan. Een zeer geslaagde dag mag ik wel zeggen en ik denk dat ik dit vaker ga doen. Dat wordt dus veel oefenen bij Sidetrack Slotracing en als het kan ook bij Slotracing Friesland. Hans, John, Kevin, Guus & Jacqueline en de rest van de aanwezigen (natuurlijk ook mijn teamleden Sander en Ronnie): enorm bedankt voor deze leerzame en gezellige dag!
