dinsdag 25 november 2014

Nieuwe ronden, nieuwe kansen

Afgelopen zaterdag hebben we weer eens met ons eigen groepje collega's gereden.
In de vroege ochtend nog even wat puntjes op de i gezet, en om half tien, na de gebruikelijke koffie/thee met gebak, gingen de eerste auto's weer helemaal los.







Tijdens al dat racegeweld was er ook nog wat aandacht voor het inmiddels vertrouwde bordje patat met loempia, en een plaatje draaien uit grootmoeders tijd.



Zo hier en daar moest er ook nog wat gecoacht worden om  
onze collega Rinie veilig over de baan te sturen zonder al te veel brokken. Ton had voor de zekerheid al zijn auto's maar meegenomen, want je weet maar nooit!!!  
                                

Rond kwart voor vier was het weer gedaan met de pret, en kunnen we terugkijken op een zeer relaxed dagje met veel gereden kilometers, lekker eten, een goed gezelschap en goede muziek.

Groet,
René

                         

zaterdag 15 november 2014

Een nieuwe testbaan

Van de zomer hebben we de testbaan moeten opruimen omdat het archief weer als archief gebruikt zou worden........

Na ongeveer een maand wachten, kwam er echter nog steeds geen nieuw archief, en zijn we eens gaan rondbellen waar dat bewuste archief wel niet bleef?????

Het antwoord was heel kort maar krachtig: dat komt er niet!!
We hebben dus maar weer de archiefkasten netjes op hun kant gezet, en zijn weer gaan bouwen aan een nieuwe testbaan.
Voordat we de vloerbedekking weer hadden neergelegd, hebben we eerst geprobeerd om de ondergrond wat vlakker te maken.

Nadat alle benodigde spullen waren aangeschaft hebben we de underlayment en de vloerbedekking op maat gesneden, om zo weer een redelijk vlakke baan te kunnen neerleggen.

Het ontwerp hebben Ron en ik weer op ons genomen.
Het was even puzzelen, want we wilde niet het zelfde ontwerp neerleggen van onze vorige baan.
Echter, een paar delen zijn wel gebleven, met name de bocht naar het lange rechte stuk, en het rechte stuk op de vensterbank wilde we graag houden.

De eerste proefrit bracht al gelijk een kapitale vergissing aan het licht.
We hadden een buiten baan en een binnen baan, maar deze waren we in onze bouwzucht vergeten te aan elkaar te koppelen.
We zaten dus met twee banen, gelukkig was dit euvel snel verholpen.
En na dat de stroomvoorziening helemaal op orde was, konden we eindelijk weer racen.

Inmiddels hebben we alweer flink kunnen oefenen op deze uitdagende baan.
Afgelopen donderdagavond hadden we zelfs bezoek van Keistadslotracing (Marco en Ivan).
Helaas kon ik daar zelf niet bij zijn, maar van wat ik gehoord heb, waren ook zij erg tevreden met de nieuwe layout van de testbaan.

Binnenkort gaan we de verlichting weer plaatsen met nog wat scenery, en dan kunnen we zowel overdag(lunchpauze), als in de avonduurtjes weer lekker ouderwets boenderen.

René




                                                                           

zondag 28 september 2014

Een bijzonder dagje slotracen.

Het was gisteren weer een bijzondere racedag. Hij begon iets later met kleine technische problemen aan de tijdmeting. Op de achtergrond muziek van Ton's pick-up.
Voor de middag was het met zijn drieën heerlijk racen met gelijke auto's om de snelste tijden. Lekker vlaai gegeten bij de koffie.
's Middags kwamen de gastrijders, meer dan verwacht en een enkeling kwam helemaal niet. Toch nog volle bak, alle banen bezet......en het buitenterras vol.
Ton ging toch maar even een nieuw snaartje kopen voor de Akai pick-up en Rien ging zijn drone proberen. De proefvlucht eindigde in de kroon van een inlandse eik.....
Na een klein uurtje m.b.v. ladders en bezemstelen viel hij via de onderste tak toch nog beschadigd op de grond.
Oja we hebben ook nog geraced op de Valenciabaan. Het ging er weer hard aan toe. 
's Ochtends veel met Ninco's Megane, F1 en Mosler, Fly Porsche en groep C Slot it's gereden.
Met de gastrijders was het knallen met de Riley en NSR om de snelste tijden. 
Na de middagbreak met koek van Ivan en een slotraceblad van Marco werden nog een paar rondjes gereden.
Rien bleek de beste hoogvlieger, maar Ivan was veruit de beste laagvlieger met zijn NSR Corvette..... de donut strepen op het linoleum waren van hem....
De afbraak van de baan ging dit keer supersnel door de vele handjes, weer een nieuw baanrecord.
Iedereen bedankt voor deze gezellige dag. 


Wie weet gaan we dit jaar nog rijden, dan ongetwijfeld weer met Dennis die dan zijn caravan wel in de winterstalling heeft staan.

Gr. Ron





donderdag 4 september 2014

Historic Grandprix Zandvoort

Afgelopen zaterdag (30-8-2014) zijn we met 5 man sterk naar Zandvoort geweest voor alweer de derde editie van de Historic Grandprix.
Dacht ik vorig jaar nog: 'Volgend jaar sla ik het over....', ik werd toch weer aangenaam verrast door de komst van de Groep C en de groep 5 (DRM) auto's. Tja, daar kun je toch geen nee tegen zeggen? Helemaal niet als je zelf ook met verschillende van deze auto's mag racen, zij het dan op de racebaan.
Het toeval wilde dat ik ook nog eens twee door Start Autosportmagazine beschikbaar gestelde vrijkaarten op Facebook had gewonnen (waarvoor dank!).


De twee vorige edities van dit geweldige spektakel heb ik met collega en racemaatje Ron bezocht. Dit jaar hadden we besloten om met z'n vijven te gaan, omdat onze andere racemaatjes: Dennis, Marco en Ivan (Keistadslotracing) ook graag mee wilden.
Voor ons allen gold: we willen in ieder geval de Groep C en Groep 5 auto's zien rijden, en dat is gelukt.
We waren al rond 8.30 uur bij de parking van het circuit. Echter, daar aangekomen bleek deze te zijn verhuurd door een grote sponsor, dit ten koste van de fans. Erg jammer! Gelukkig hebben we alsnog ergens achteraf, net als vele duizenden andere fans, de auto weten te parkeren in een van de straatjes in de buurt van het circuit. Dit tot grote ergernis van sommige buurtbewoners.
Eenmaal op het circuit was de regen opgehouden, brulden de eerste motoren al lekker, kregen we een vriendelijk goedemorgen gewenst door Jonkheer Gijs van Lennep, en konden we op zoek naar al dat moois waar we voor gekomen waren.



Het mooie van zulke dagen is, dat je allerlei soorten auto's tegenkomt, en dat je die ook nog eens van heel dichtbij mag bekijken.
Af en toe een praatje met een monteur of coureur, of een lieftallige dame die was ingehuurd om een of ander product aan te prijzen. Een aangenaam zonnetje stak op, de jassen verdwenen in de rugtassen, de eerste broodjes kwamen te voorschijn, evenals de behoefte aan een vers bakkie koffie.



Na amper een uurtje rond gelopen te hebben, kwam ik een ander racemaatje tegen, namelijk Hans L. van Slotracing Friesland. Hij had de ondankbare taak hier voor zijn werk aanwezig te zijn, erg vervelend hoor Hans!!!










Omdat het nog vroeg was, konden we mooi op zoek naar de Groep C auto's, want die stonden zo links en recht in de pitboxen warm te draaien voor de kwalificatie. Eindelijk dan was het zover, we zouden deze prachtige monsters in het echt zien. Diverse Porsches 962, de Mercedes C11, Jaguar XJR16, Nissan NPTi90, en nog veel meer.




In de middag, na vele kilometers te hebben rondgeslenterd tussen auto's en verschillende standjes, kwamen we bij ons volgende doel aan: de groep 5 auto's, en met name voor de meesten van ons, de BMW M1. Helaas voor Ivan was er geen Ford Capri aanwezig, maar wie weet, misschien de volgende editie.

Onderweg kwamen we ook nog eens twee andere goede bekenden tegen, namelijk Rob en Sebas van slotracevereniging Slipstream, het leek wel een reünie.
Ik moet zeggen dat dit hele evenement toch elk jaar weer mooier en drukker wordt. Het is misschien wel een van de mooiste racegebeurtenissen in Nederland. Circuit Park Zandvoort, ga zo door! Volgend jaar hopelijk nog meer mooie auto's en raceklassen, maar hopelijk ook een beter parkeerbeleid!!




Het was een geweldige dag met vele mooie racemomenten, heerlijk weer (ondanks de voorspellingen), en lekker eten na afloop. Ik zeg: volgend jaar weer!!!

René



zondag 6 juli 2014

Eindelijk mogen we weer!

Na een betrekkelijk rustige race periode, mag er eindelijk weer geracet worden, namelijk tijdens de Classic Cup. Met gastheer, Speedtrack in Ijsselmuiden. Echter, voordat ik naar Ijsselmuiden kon vertrekken, diende er eerst nog buiten de racebaan een en ander op technisch gebied te gebeuren. Ik heb namelijk onlangs mijn BMW motor ingeruild voor een Yamaha motor, en dus moest ik iets verzinnen om toch mijn racekoffer mee te kunnen nemen op de motor. Gelukkig kon ik een oude Givi koffer zo aanpassen, dat ik mijn racekoffer weer mee op de motor kon nemen.


Nou dacht ik wat bijzonders te doen, sta ik amper 3 minuten in Ijsselmuiden, of ik hoor het geronk van een Yamaha met ervaring. Jahoor, Willem Scholten van SRA, en tevens een groot motor enthousiast, komt ook met de koffer op het bagagerek aangerold. Dan sta je te ginnegappen, maar weg was mijn illusie!!!  Na een welkomstwoord, en een lekker bakkie koffie, kon ik eindelijk aanvangen met  mijn eerste rondjes. Oeff , silicone bandjes....
Door een wijziging in het reglement, is het mogelijk geworden om elke auto uit de homologatie lijst  te voorzien van een Slot.It HRS onderstel.                                                                                            
De auto die dan wordt aangeboden ter keuring wordt ingedeeld als modified. Voor mij de kans om zo het voorbeeld van Sebastiaan Scholten en Jan Willem de Groote (SRA) te volgen. Het ombouwen/verbouwen van een klassieker. In mijn geval een Fleischmann Lotus die ik op de SLN beurs in Houten had gekocht. Deze werd voorzien van een HRS2 onderstel, en een Scaleauto motor, en ging nagenoeg on getest de baan op. De opkomst valt wat tegen, slechts 16 deelnemers, maar gezellig is het wel. Ik start in de eerste stint, en eigenlijk gaat het best aardig. Het aantal uitvliegers blijft redelijk beperkt, maar ik blijf redelijk druk met de auto.
Stint 2 verloopt ook prima, en mijn rondetijden liggen redelijk in de buurt van het gemiddelde.

Stint 3, de auto's staan klaar, en het licht springt op groen....................................inderdaad, er gebeurt niets. Poging 2 wil ook niet helpen, en ik zie lichte paniek in de ogen van de mannen van Speedtrack.
En die is helaas niet meer weg gegaan. De baan was kapot. Er wordt meteen onder de baan gedoken, er wordt gesleuteld, zekeringen vervangen, maar helaas......het lek komt (nog) niet boven.
De wedstrijd wordt gecanceld.


Tja, dan heb je ineens een vrije middag. Dus via een toeristische route terug gereden, tevens in Zeewolde bij collega en racemaatje René een auto afgeleverd, en op naar huis.

Achteraf hoor ik dat de mannen van Speedtrack de baan weer aan de praat hebben gekregen, maar toen waren er al rijders naar huis. De laatste berichten zijn dat we de race na de vakantie overdoen, en daar ben ik erg blij om.

Dennis



dinsdag 10 juni 2014

Het einde van onze testbaan

Afgelopen vrijdag hebben we helaas onze testbaan op het werk weer moeten afbreken.
Deze ruimte zal weer dienst doen als archiefruimte, en daar past een racebaan niet tussen helaas.

Het afgelopen jaar hebben we echter met heel veel plezier in onze middagpauze de nodige rondjes kunnen rijden. Het ene ronderecord na het andere sneuvelde. Het laatste record staat op naam van ene Marco K. uit Keistad. Helaas heb ik geen tijd doorgekregen, maar het zal wel een rap rondje geweest zijn, Marco kennende.
Een leuke bijkomstigheid is dat we toch weer 2 collega's hebben kunnen bezielen met onze hobby, want hoe meer zielen hoe meer vreugd.
Gelukkig mogen we nog wel gebruik maken van de kantine op de zaterdagen, zodat we niet helemaal verstoken zijn van onze geliefde racehobby.
Het zou mooier zijn als we een vaste baan in de omgeving van Soesterberg konden leggen, maar helaas. De huur van zo'n ruimte is vaak te hoog voor een kleine groep als de onze, maar als iemand nog ruimte over heeft...........horen we dat natuurlijk heel graag.
Ik moet zeggen dat bij Ron en mij toch wel lichte emoties los kwamen toen we eenmaal alles weer opgeruimd hadden. Maar we wisten waar we aan begonnen toen we de baan installeerden, indien nodig moest de baan ook weer zo opgeruimd worden. Het einde dus van veel race plezier tijdens de lunch, en weer terug naar de werkelijkheid.

Nu weer plannen maken voor de eerst volgende racingday in onze kantine, dat zal waarschijnlijk wel augustus worden, nog een flinke tijd wachten dus.




donderdag 27 maart 2014

En dan nu even iets heel anders

Onze collega en racemaatje Ton is een waar teken talent.
Al jaren maakt hij schitterende tekeningen voor collega's die de dienst verlaten en voor de jaarlijkse motortocht. Tevens verschijnen er nogal eens satirische prenten in de wandelgangen, die een bepaald ondertoontje hebben over de gang van zaken op ons(toekomstige nieuw) bedrijf .
Al een tijdje probeerde ik Ton over te halen om voor Sidetrack Slotracing ook een leuke tekening te maken. Echter....Ton stond droog v.w.b. ideeën, gelukkig is het dan toch nog gelukt, en heeft hij zijn belofte waar kunnen maken.  
Onze Ton is is een beetje te vergelijken met Freek de Jonge. De teksten van Freek moet je namelijk meerdere keren lezen/horen, wil je de dubbele betekenissen er uit kunnen halen. Bij de tekeningen van Ton is dat net zo. Zo kan hij in een tekening vertellen wat voor een *** je bent, zonder dat je het door hebt, en hem er nog dankbaar voor bent ook. Dat is een groot talent. Gelukkig heeft hij zich voor onze groepstekening beperkt tot wat enkele( voor ons bekende) grapjes.
Ton bedankt, gelukkig weten alleen wij vieren wat jij er echt mee bedoeld (toch??????)

woensdag 12 maart 2014

Racingday 8 maart 2013

Afgelopen zaterdag hebben we eindelijk weer eens een Racingday gehouden in onze bedrijfskantine.Na kort beraad hadden we enige tijd geleden besloten om een nieuwe layout te kiezen voor onze baan. De vorige layout konden we bijna met onze ogen dicht rijden, dus ben ik druk aan het tekenen gegaan, om een baan te ontwerpen met meer uitdaging.
Dit is goed gelukt. De nieuwe layout is een combinatie van onze twee vorige banen met een nieuw tussenstuk. Ook is er aan het begin van het lange rechte stuk, een heel listig knikje geplaatst om de snelheid er heel even uit te halen, en eventuele opsteigers en laagvliegers te voorkomen. Nou dat is redelijk gelukt!! Helaas vergaten we regelmatig dat deze knik er zat, en kon het gebeuren dat menig automobiel van baan veranderde of zelfs tegen de Dunlopbrug aan knalde.
Daar deze verdraaide knik regelmatig een veldslag onder de slotcars veroorzaakte en waardoor menigeen zijn Waterloo vond, na het nemen, lees vergeten, van dit obstakeltje, werd met grote meerderheid besloten deze knik de Waterloo-curve te noemen. De banen 1,2 & 3 zijn best lastig maar kunnen na enige rondjes oefenen redelijk goed genomen worden. Baan 4 is echter een heel ander verhaal, dit is de buitenste baan, en deze heeft een paar zeer lastige binnen en buitenbochten. Vooralsnog is het niemand gelukt om dezelfde rondetijden te rijden in baan 4, als in de andere drie banen.
We hebben ook deze dag geen echte wedstrijden gereden, maar toch werden er af en toe flinke robbertjes uitgevochten met de diverse auto's. Helaas sneuvelde bij een Fly Lola B98, het oogje waar de slotgeleider in zit, en moet er een nieuwe bodemplaat aangeschaft worden. Gelukkig konden we, toen alle (kale) koppen weer dezelfde richtig op wezen na dit heftige ongeluk, verder gaan met de rest van ons ongeplande programma.



Natuurlijk werd ook weer de inwendige mens niet vergeten, en konden we volgens traditie genieten van onze loempia en patat. Ook tijdens de koffie/thee pauzes waren we ruimschoots voorzien van diverse lekkernijen, die dan ook zonder problemen in menig buikje verdwenen. Ons motto is bovenal genieten op zo'n racingday en de lekkere hapjes helpen daar zeker bij.



Na de lunch werden nog even de Aston Martins van BlackArrow en NSR op de baan gezet voor wat foto's voor een volgend artikel. Ondanks dat we flink moesten wennen aan de nieuwe baan, kunnen we weer terug kijken op een zeer gezellige dag. Nog even een tip voor dit weekend: vergeet de SLN beurs in HOUTEN niet, aanstaande zondag 16 maart!!

woensdag 5 februari 2014

Negen uurs race in Witmarsum


Een aantal dagen na mijn race avontuur bij Slotracing Friesland, werd ik opgebeld door Jacqueline.
Heb jij misschien zin om mee te doen aan een 9 uurs race op zondag 2 februari?? Tja, dat kwam nogal onverwacht die vraag. Gelukkig hoefde ik niet lang na te denken, want een endurance race had ik al een lange tijd op mijn to do lijstje staan.
Afgelopen zondag was het dan zover. Om 6 uur 's ochtends vertrok ik vanuit mijn woonplaats richting Hans Licher, met wie ik verder mee zou rijden naar Witmarsum. Toen ik daar rond 6.30 uur aankwam, was het even schrikken........in huize Licher was alles nog donker. Shit, was ik nu in de war??? Dan maar eventjes wachten in de auto en na 10 minuten voorzichtig even kijken of er al leven in de tent was in huize Licher. Gelukkig....er brandde licht. IT GIET OAN!!! Hans had zich verslapen, maar was gelukkig toch nog redelijk op tijd wakker geschrokken. Iets later dan gepland gingen we dan toch op pad.
Om 8.15 uur stapten we bij Guus en Jacqueline in de winkel. Het was al aardig vol. Er zouden 4 teams rijden met elk drie rijders. Ik zat in team 4, samen met Ronnie en Sander, twee voor mij totaal onbekende slotracers. Dat mag de pret echter niet drukken op zo'n dag. Rond 9.30 uur (een half uur later dan gepland) begonnen de eerste races.
Iedereen reed een stint van 45 minuten en daarna was het volgende teamlid aan de beurt op dezelfde baan, totdat het hele team gereden heeft. Wij begonnen op baan 3 en Ronnie mocht als eerste van ons team rijden met de door hun uitgekozen NSR P68.

Een lastige auto zou later blijken. Waarschijnlijk was dit het vrouwtjesmodel, want ze schudde aardig met haar achterste. Na 45 minuten had Ronnie 231 ronden gereden. Sander mocht als tweede rijder van ons team aantreden. Ook hij had aardig wat problemen met het weggedrag van de P68, maar wist toch na 45 minuten 223 ronden er uit te persen. En toen....mijn debuut in de endurance racerij. Gewaarschuwd door mijn teamgenoten, begon ik heel rustig mijn rondjes te rijden. Er stond niets op het spel voor mij, dus ik kon mooi de baan verkennen en de auto proberen te leren begrijpen. Ik kan je vertellen dat de P68 van NSR niet op mijn wenslijstje komt te staan. Toen de tijd was verstreken had ik slechts 217 rondjes gereden, het minst van allemaal. Maar hé, what the F*CK, ik vond het fantastisch en keek uit naar de volgende stint. Ronnie en Sander besloten om van auto te wisselen en er werd een Ford MK IV van stal gehaald.

De gekleurde NSR banden werden verwisseld en Ronnie mocht aan zijn tweede stint beginnen op baan 4.
De snelheid en het gedrag van deze auto was vele malen beter dan zijn voorganger. Ronnie reed 240 rondjes, Sander 231, en ik 230 rondjes. Ondertussen was het team van Kevin, Eddy & John druk bezig de concurrentie van de baan te vegen met hun witte MK IV. De teamgenoten Hans en Guus hadden hun eigen onderlinge strijd, want de oudjes deden niet voor elkaar onder gedurende de hele wedstrijd. De sfeer was heel gemoedelijk: geen geschreeuw of gezeur als iemand een ander van de baan reed; een excuus was al voldoende. En zo hoort het ook. Tenslotte ging het nergens om en was dit slechts een goede training voor het
WRE in Italië.

Als laatste reed ons team op baan 2 en ik vond dit een heerlijke baan om op te rijden. Ronnie reed 229 ronden, Sander  235, en ik 227 rondjes. De laatste stint werd helaas geschrapt, want anders zou het te laat worden voor een aantal deelnemers. Al met al was het een behoorlijke uitdaging voor mij, want ik had nog nooit zoveel tijd achter elkaar gereden op een baan. Het feit dat deze baan  redelijk nieuw was voor mij, was ook niet bepaald in mijn voordeel. Echter, ik zou het zo weer doen! Guus en Jacqueline hebben weer een fantastisch evenement georganiseerd. Super gedaan!!

Na afloop zijn we nog even aan de overkant een hapje gaan eten met een aantal mensen en daarna gingen we weer op huis aan. Een zeer geslaagde dag mag ik wel zeggen en ik denk dat ik dit vaker ga doen. Dat wordt dus veel oefenen bij Sidetrack Slotracing en als het kan ook bij Slotracing Friesland. Hans, John, Kevin, Guus & Jacqueline en de rest van de aanwezigen (natuurlijk ook mijn teamleden Sander en Ronnie): enorm bedankt voor deze leerzame en gezellige dag!

maandag 3 februari 2014

Zondag 26-01-2014: Classic Cup in Marrum (Racing Unlimited)

Het nieuwe Classic Cup seizoen werd afgetrapt in het hoge noorden.
Zondagochtend ging de wekker. Dat gebeurt niet heel vaak en zeker niet op dezelfde tijd als doordeweeks, namelijk 05:45 uur (zucht…). Om half zeven pikte ik Marco Karman op en gingen we richting Marrum. De weersvoorspelling sprak van sneeuw, ijs en andere ellende. In Leeuwarden zagen we de eerste besneeuwde auto`s al.
Rond half 9 waren we in Marrum, waar de eersten al hun rondjes aan het rijden waren. Zelf vind ik het leuk om in Marrum te rijden. De sfeer is goed en het is een uitdagende baan. 


Daarbij hadden we het  vooruitzicht op een goede lunch!



Dus tijd om ook maar eens een paar rondjes te rijden. Met een hand vol auto’s gingen we naar de baan om eens te zien welke auto goed reed en welke wat minder. Mijn keuze viel  op een Fly Ford GT40; een winterprojectje zal ik maar zeggen uit de oliebollenverkoop van de Slotraceshop




Toch bleef de auto – net als op onze thuisbaan – wat weerbarstig en wispelturig. Hij reed hakkerig op het gas en onbetrouwbaar in de drift. Maar als je er al zoveel tijd in hebt gestoken, dan moet het ook maar gebeuren. Marco koos voor de Chaparalle van Slot.It in M&M uitvoering.
Ook tijdens de wedstrijd met 19 deelnemers bleef mijn  Fordje kwispelen en rollen, maar uiteindelijk bleef de moeite niet onbeloond: een 2de plaats in de standaardklasse was het resultaat!


Resumerend, een geslaagde dag met een prima verzorgde catering. Dank daarvoor! De terugreis was nog een behoorlijk barre tocht. Met ijzel vertrokken we uit Marrum. In Leeuwarden sloeg dit om in regen en dit stopte vervolgens niet meer. Na twee uur achter de ruitenwissers kwamen we gelukkig weer veilig thuis. De woensdag na de race kwam mijn Ford weer op de baan bij Keistad Slotracing. Ook hier vertoonde hij hetzelfde vreemde rijgedrag. Ivan ontdekte uiteindelijk de oorzaak: de bodemplaat bleek gescheurd bij de motormount, met als gevolg een wel erg beweeglijke achterzijde. Inmiddels is het euvel verholpen en lijkt de Ford er weer klaar voor.
Op 23 februari a.s. is de volgende Classic Cup race. SRA: ik kom er aan!!!


Dennis

maandag 20 januari 2014

Van magneetbaan naar wedstrijdbaan: zes jaar Sidetrack Slotracing Soesterberg

In dit artikel een terugblik op alweer zes jaar Sidetrack Slotracing. Het begon ooit met een simpel racebaantje.
Ieder van ons heeft ooit wel eens plat op zijn buik voor de kachel zijn eerste racebaantje gelegd. Faller, Fleischman of Carrera. Naar mate je wat ouder wordt verdwijnt dat spul in de kast om daar ooit weer eens uit te komen. Het zal 2006 zijn geweest dat ik, aangestoken door René, een Nincobaan kocht met twee BMW M3’s. Binnen no time begon dit al aardig uit de klauwen te lopen en had ik ineens  15 auto’s.
De Slotraceshop in Putten en de SLN beurzen waren de ideale vindplaatsen. Omdat René nog veel meer baanstukken had en ik inmiddels ook, kwam het idee om eens een keer een hele grote Nincobaan neer te leggen. Maar waar? Natuurlijk…..in onze kantine! 31 mei 2008 was de allereerste keer in onze rijke traditie van racen, lekker eten en sleutelen. 


Vanaf dat moment werd er gemiddeld vijf keer per jaar een grote baan gelegd met steeds weer een andere lay-out. De eerste paar keren was het nog tweebaans met magneet auto’s en heel veel kinderen…. Op 22 november 2008 werd de eerste vierbaans gelegd (Monza), met curbstones en vangrail! Al een hele verbetering en het ging ook al stukken sneller. Maar nog steeds met magneet! “Die moet je er gewoon uithalen, dan wordt het racen nog leuker”, zei Klaas Bos van de Slotraceshop. En hij had gelijk. Het ging nog sneller, maar nu moest je rechtervinger nog meer getraind worden. En dat lukt met die standaard Ninco 55 ohms regelaartjes niet echt, dus gingen we op zoek naar het betere spul. Dat werden dus Parma regelaars.

Ook de baas kwam een keer kijken en de volgende keer kwam die prompt, inclusief zoonlief, met een paar nieuwe auto’s meerijden. De oom van René was ook nieuwsgierig en was onmiddellijk besmet met het racevirus. Ruud kwam de volgende keer ook met nieuwe auto’s en een …regelaar. Inmiddels hadden we een nieuwe collega, Dennis, die dat gepruts met autootjes ook wel aardig vond. Kortom, nummer 4 had zich gemeld bij de club. Ook collega Ton vond die verschillende auto’s vooral mooi om te zien en sloot zich bij ons aan. Zie hier clublid nummer 5 


Wat in het begin nog amateuristisch ging, begon inmiddels al aardig trekjes van een clubje te vertonen. Wat wordt de baanlay-out, wat voor regelaar met welke weerstanden, wat voor motoren, welke autoklassen, tijdmeting, baanspanning, noem maar op…. In goed onderling overleg zijn al deze zaken besproken en vastgelegd, zodat we nu nog steeds op een baan rijden van wedstrijdformaat. Zoals gezegd, een keer of 5 à 6 per jaar zijn we de hele zaterdag druk met onze gezamenlijke hobby. Inmiddels heeft René een heuse blog gemaakt waarin allerlei informatie en verslagen worden vermeld. Niet alleen van onze racebaan, maar ook van interessante bezoekjes aan circuits of beurzen. 


Ook aan de outfit is gedacht en is er een heus clubshirt in de maak. De blauwe prototypes worden inmiddels al gedragen. Een belangrijk onderdeel van onze clubdagen is het gezamenlijke eten tussen de middag, ook wel bekend onder de naam “snavelen”.
Ouderwets frites frituren, loempiaatje o.i.d., sausje erop en gaan… met een lekker muziekje erbij! 
Sinds afgelopen zomer hebben we ook een heuse oefenbaan op zolder!! Tweebaans Ninco met tijdmeting, verlichting en hoogteverschillen. Nu staan we in de middagpauze soms te knijpen om de snelste tijden. Ook leuk om ’s avonds op te rijden, licht uit en koplampen aan…..


Al met al toch een behoorlijke evolutie deze afgelopen zes jaren. Wat ik al zei: het lijkt bijna een echte slotraceclub. Dat maakt dat je soms keuzes moet maken. Zoals het feit dat we geen kleine kinderen meer willen toelaten. Het wordt gewoon te druk om de baan; sorry papa’s! Ook bezoekers zijn van harte welkom, maar graag in overleg. Het komt wel eens voor dat we met veel te veel mensen in de kantine staan. Vandaar dat we bezoekers ‘s middags ontvangen. Wat de toekomst nog meer gaat brengen? We zien het wel. Hopelijk kunnen we de kantine blijven gebruiken. Aan ons zal het niet liggen, we zijn nog steeds behoorlijk besmet met het slotracevirus!

Ron.